Í haust hittust forstöðumenn almenningsbókasafnanna í Garðabæ, Hafnarfirði og Kópavogi til þess að endurnýja samstarfssamning safnanna til fjögurra ára.
Samstarfið hófst árið 2005 og hefur verið blómlegt síðan. Það var því gagnkvæmur vilji til þess að halda því áfram. „Þetta þýðir einfaldlega að við getum boðið lánþegum okkar betri þjónustu,“ segir Lísa Z. Valdimarsdóttir á Bókasafni Kópavogs. „Í samkomulaginu felst að lánþegar safnanna mega nýta skírteini sín hjá báðum hinum samstarfssöfnunum. Þetta eru fimm starfsstöðvar í allt – ein í Hafnarfirði og tvær í bæði Kópavogi og Garðabæ. Því hafa lánþegar aðgang að söfnum sem dreifast á stórt svæði og samanlögðum safnkosti allra bæjarfélaganna, en greiða árgjaldið bara á einum stað.“
Lísa segir forstöðumennina sammála um að almenningssöfnin hafi sjaldan eða aldrei haft mikilvægara hlutverki að gegna. „Ég hef starfað á bókasöfnunum síðan um aldamót og það hefur ótrúlega margt gerst á þeim tíma – kannski meira en gerðist í hundrað ár þar á undan,“ segir Lísa. „Hlutverk safnanna breytist og þróast á hverju ári. En þau eru samt alltaf jafnmikilvæg í svona litlu samfélagi. Þau eru ákveðin gátt inn í heim vísinda, lista og menningar og svo má ekki gleyma því að þau eru einn af útvörðum tungumálsins okkar. Eina leiðin til þess að íslenskan lifi af er gott aðgengi allra að lesmáli á íslensku.“
Bókasöfnin leggja sig sömuleiðis fram um að vera vettvangur þar sem fólk getur komið og spjallað saman. „Við höfum talað um að söfnin eigi að vera eins og heimili að heiman. Þau eru sameign okkar allra og þar viljum við að fólki líði vel,“ segir Lísa. „Það er upplagt að koma á söfnin og lesa blöðin, mæta á erindi eða fá ráðgjöf fyrir innflytjendur, en það er líka hægt að stunda hér skipulagða dagskrá, hvort sem það er jóga í hádeginu, hannyrða- eða bókmenntaklúbbur, foreldramorgnar eða heimanámsaðstoð. Söfnin bjóða upp á mismunandi dagskrá og þegar hún er lögð saman er eitthvað skemmtilegt að gerast á hverjum degi.“
Lísa segir sköpun nú leika vaxandi hlutverk á almenningssöfnum. Gestir safnanna eru ekki bara viðtakendur heldur einnig framleiðendur efnis. Þannig er lögð áhersla á að halda námskeið og bjóða upp á aðstöðu og efnivið, bæði fyrir börn og fullorðna. Hún segir krefjist stöðugar símenntun starfsfólks og þar kemur samstarfið við nágrannasöfnin í góðar þarfir. Reglulega eru haldnir fræðslufundir og fyrirlestrar um það sem efst er á baugi í faginu. „Svo er nú líka bara svo gaman að hittast,“ segir hún að lokum. „Það er nefnilega alveg óvenjulega skemmtilegt fólk sem vinnur á þessum söfnum!“
Fréttin birtist áður í Kópavogsblaðinu
25
nóv
