Ljóðstafur Jóns úr Vör 2002

Nótt frá Svignaskarði

Hver varstu? Hvað greip þig

goðsögn í líki hests

með glóð í auga, styggð í hverri taug

og brotnandi öldur brims í hlustum þínum?

 

Þú þyrlar upp stjörnum

stælt með titrandi bóga

og stefnir burt

yfir holt, yfir klappir og flóa

orðin að logandi þrá til að flýja frjáls

út í fjarskann…

 

Þitt heimkynni var ekki hérað blánandi jökla

hraun og mýrar né borgin

þar sem þú stóðst…

nei, heimkynni þitt var hafið

sem býr í oss öllum

…og himinninn sem oss dreymir…

 

Hófadynur!

Þú stefnir til hafs og stekkur

í freyðandi brimið

fram af ísgrænni skör.

 

Áttfætti hestur!

Svo hófst þín vængjaða för

um undirdjúpin

upp í sjöunda himin.

 

Vængjaða Nótt!

Nú heyri ég fax þíns flug

sé froðuna löðra um granir

á skýjanna vegi

með styggð í blóði stefnir þú enn sem fyrr

með stormbláar manir

á móti glófextum Degi.